kendikendinekonuşma

Bir haftadır Patti Smith yakın bir arkadaşım, ailemden biriymiş gibi yaşıyorum. Onun sevdiği şairlerle yatıp kalkıyorum. ''Horses'' dinliyorum bıkmadan. Gençliğini bana uzak bir dönemde yaşamış bir kadının yaşadığı her şeyi anladığımı sanıyorum onunla geçirdiğim vakitte. Yazı bu yüzden çok güçlü. Küçük bir odaya kapatıp yorulmadan, uyumadan bir bağ kurmayı mucizevi şekilde sağlayabiliyor. ''Çoluk Çocuk'' kitabından sonra punk rock kraliçesini, bu şair, müzisyen, özgür kadını, fotoğrafçı sevgilisi- arkadaşı- dostu Robert Mapplethorpe olmadan anmak zor. Robert Aids yüzünden ölmek üzereyken söz verdiği gibi hikayelerini yazmış bu kitapta. Robert'ı, onun da istediği gibi, eşcinsel, sado-mazo kalıplara sokmadan özgür ve yaratmaya aşık bir sanatçı olarak aşkla anlatmış. Belki ilk defa, tutkuların da ötesinde birlikte üretip yaratabilen, düştüğünde kaldıran, kaybolmuş gibi görünen ama asla kaybolmayan aşktan da öte bir bağ olduğuna inandım. Patti Sm