kendikendinekonuşma

Eve döner dönmez kendimi yatağa attım. Öğlen sıcağı iki birayla karışıp neredeyse beni hasta etti. Vücudumun kontrolden çıkışını hayretle izleyip uykuya daldım. Akşam saatlerinde uyandığımda gündüz yaşanmamış gibiydi. Bu hissi severim. Unutmanın kolay olduğunu düşündürür. Bugün hoşuma gitmedi. Gündüzü unutmak istemiyordum. Gerçekliğinden şüpheye düşmeme sebep olacak kadar benimle aynı gözlerden hayata bakan biriyle geçirilmiş birkaç saat.İnsan hayatın güzel şeyleri vermek konusunda hep cimri davranan ellerinden daha iyisini bekleyebilir mi? Ben beklemiyorum. Başıma altından kalkamayacağım belalar açmadığı sürece ondan mucizeler beklemiyorum. Varoluşçuluğun gelmiş geçmiş en geçerli felsefi akım olduğunda her buluşmamızda daha fazla hemfikir olduğumuz, ''Una furtiva lagrima''yı sayesinde öğrendiğim, Godot'yu Beklerken' i hayatın sırrını çözmüş gibi izlememi sağlayan, Martin Eden'i okuduktan sonra üç hafta eve kapanıp yazmamı herkes saçma bulurken, en doğrus

Bu günlerde geçen sene konusunu kısaca okuduktan sonra merak edip aldığım bir kitaba denk geldim. Florian Zeller'in ''la jouissance'' (zevk) isimli kitabı. Hepimizin bir şekilde yaşadığı modern ilişki sorunlarını, iki yıldır beraber yaşayan Pauline ve Nicolas çifti üzerinden tartışıyor kitap. Aşk hangi noktada biter? Kadın ve erkeğin ilişki yaşayış tarzındaki farklılık ebedi ayrılığa götüren bir süreç midir? Fedakarlık ve sadakat bir ilişki için en temel unsurlar olarak görünse de  zevk arayışı ve ihtiyacı da insan için azımsanamayacak kadar önemli değil midir? Peki ilişkideki tüm heyecanı yıllar içinde tüketmiş ya da tüketmekte olan ama birbirini seven çiftler ne yapacak? Hayatta olduğu gibi kitapta da kadın karakter Pauline büyük bir bağlılık ve güven duygusuyla Nicolas'yı severken ve onun 'diğer erkeklerden farklı' olduğuna inanırken, Nicolas suçlu hissettiği halde başka kadınları hayal etmekten kendini alamıyor ve aşkla cinsel özgürlüğün beraber y