kendikendinekonuşma

Erkenden, uykum bitmiş halde uyandım. Havanın berraklığı, ısıtmayan ama tatlı güneş güzel yaz günlerini hatırlattı. Tiril tiril bir elbise giyip sahilde uyuyakalmayı, sonu denize çıkan yollarda bisiklete binmeyi,  sevdiğim biriyle yan yana renkli havlularda bir iki saat geçirip, sonra kendi hayallerimde kaybolmayı özledim. Temmuz muydu neydi, yanımda Morgane vardı, uzun uzun yürümüş dondurma sırası beklemiştik. Denize yarı çıplak girmiştik.  Çıplaklığın çıplaklık sayılmadığı bir plajdı. O kadar çok konuşmuştuk ki yelkenlileriyle denize açılan insanları izleyememiştim. Bir süre sonra Morgane'ın sesi arka planda kalmış, beni içinde bulunduğum sahilin renkleriyle başbaşa bırakmıştı. Yazmak hakkında konuşuyorduk, ikimiz de her zamankinden fazla okuyorduk. O yaz ilk kez, artık otuzlarımdayım diye düşünmüştüm. Daha içindeyken, bu yılların neşeli bir savurganlık, akılcı bir çılgınlık içinde geçeceğini anlıyordum. Her şeyi boşveremiyor ama maceradan maceraya koşabileceğimiz yılların da tam