Patti Smith
Bir haftadır Patti Smith yakın bir arkadaşım, ailemden biriymiş gibi yaşıyorum. Onun sevdiği şairlerle yatıp kalkıyorum. ''Horses'' dinliyorum bıkmadan. Gençliğini bana uzak bir dönemde yaşamış bir kadının yaşadığı her şeyi anladığımı sanıyorum onunla geçirdiğim vakitte. Yazı bu yüzden çok güçlü. Küçük bir odaya kapatıp yorulmadan, uyumadan bir bağ kurmayı mucizevi şekilde sağlayabiliyor.
''Çoluk Çocuk'' kitabından sonra punk rock kraliçesini, bu şair, müzisyen, özgür kadını, fotoğrafçı sevgilisi- arkadaşı- dostu Robert Mapplethorpe olmadan anmak zor. Robert Aids yüzünden ölmek üzereyken söz verdiği gibi hikayelerini yazmış bu kitapta. Robert'ı, onun da istediği gibi, eşcinsel, sado-mazo kalıplara sokmadan özgür ve yaratmaya aşık bir sanatçı olarak aşkla anlatmış. Belki ilk defa, tutkuların da ötesinde birlikte üretip yaratabilen, düştüğünde kaldıran, kaybolmuş gibi görünen ama asla kaybolmayan aşktan da öte bir bağ olduğuna inandım.
Patti Smith bugünlerde Newyork'ta yaşıyor. Rock'n roll ruhunu, 68 kuşağını, Robert'la keşfettikleri özgür ve yaratıcı hayattan uzak olduğunu düşündürse de öyle bir yazıyor ki her şeyin günlüklerinin hafızasında ilk günkü gibi taze kaldığını anlıyorum.
İnancımı kaybettiğim günlerde bana umut versin diye, ölüm döşeğindeki Robert'a yazdığı mektubu burada sakladım.
Sık sık gözlerim açık yatarken, senin de uyanık olup olmadığını merak ediyorum. Acı çekiyor musun ya da kendini yalnız hissediyor musun? Genç hayatımın en karanlık noktasından beni çekip, sanatçı olmak denilen o kutsal sırrı benimle paylaştın. Senin gözlerinden görmeyi öğrendim. Hayatım boyunca birlikte geçirdiğimiz o değerli zamandan edinilmiş bir bilgiden gelmeyen tek bir çizgi bile çekmedim. Senin o engin kaynağından gelen çalışmaların, gençliğinin saf şarkısına kadar uzanıyor. Tanrı'yla el ele olmaktan söz ederdin. Unutma, onca şeyin arasında sen o eli hep tuttun Robert, sıkı tut, hiç bırakma.
Geçen öğleden sonra omzumda uyuyakaldığında ben de uyudum. Ancak uyumadan hemen önce etrafa, sahip olduklarına ve çalışmalarına bakmak istedim. Sonra yıllar boyunca aklımda kalan çalışmalarını düşündüm, tüm o çalışmaların içinde hala en güzel eser sensin. Tüm eserlerin en güzelisin.
Patti"
''Çoluk Çocuk'' kitabından sonra punk rock kraliçesini, bu şair, müzisyen, özgür kadını, fotoğrafçı sevgilisi- arkadaşı- dostu Robert Mapplethorpe olmadan anmak zor. Robert Aids yüzünden ölmek üzereyken söz verdiği gibi hikayelerini yazmış bu kitapta. Robert'ı, onun da istediği gibi, eşcinsel, sado-mazo kalıplara sokmadan özgür ve yaratmaya aşık bir sanatçı olarak aşkla anlatmış. Belki ilk defa, tutkuların da ötesinde birlikte üretip yaratabilen, düştüğünde kaldıran, kaybolmuş gibi görünen ama asla kaybolmayan aşktan da öte bir bağ olduğuna inandım.
Patti Smith bugünlerde Newyork'ta yaşıyor. Rock'n roll ruhunu, 68 kuşağını, Robert'la keşfettikleri özgür ve yaratıcı hayattan uzak olduğunu düşündürse de öyle bir yazıyor ki her şeyin günlüklerinin hafızasında ilk günkü gibi taze kaldığını anlıyorum.
İnancımı kaybettiğim günlerde bana umut versin diye, ölüm döşeğindeki Robert'a yazdığı mektubu burada sakladım.
"Sevgili Robert,
Sık sık gözlerim açık yatarken, senin de uyanık olup olmadığını merak ediyorum. Acı çekiyor musun ya da kendini yalnız hissediyor musun? Genç hayatımın en karanlık noktasından beni çekip, sanatçı olmak denilen o kutsal sırrı benimle paylaştın. Senin gözlerinden görmeyi öğrendim. Hayatım boyunca birlikte geçirdiğimiz o değerli zamandan edinilmiş bir bilgiden gelmeyen tek bir çizgi bile çekmedim. Senin o engin kaynağından gelen çalışmaların, gençliğinin saf şarkısına kadar uzanıyor. Tanrı'yla el ele olmaktan söz ederdin. Unutma, onca şeyin arasında sen o eli hep tuttun Robert, sıkı tut, hiç bırakma.
Geçen öğleden sonra omzumda uyuyakaldığında ben de uyudum. Ancak uyumadan hemen önce etrafa, sahip olduklarına ve çalışmalarına bakmak istedim. Sonra yıllar boyunca aklımda kalan çalışmalarını düşündüm, tüm o çalışmaların içinde hala en güzel eser sensin. Tüm eserlerin en güzelisin.
Patti"
Yorumlar
Yorum Gönder