kendikendinekonuşma

Geniş kaldırımın ortasında duruyor yatak. Çift kişilik yüzeyine ,birleştirdiği bedenlerin izleri yayılmış. Sevişmiş, ağlamış, uykuya dalmışlar.. Temas ettiği tenlerle beyazlığını yitirmiş. Artık herhangi bir mağazadaki herhangi bir yatak değil. Ona dokunanlara ait olmuş. O yüzden gündüz vakti kaldırıma bırakılmış olmanın hüznü var yüzünde. Ayrılığa giden şiddetli bir kavganın son hamlesi olarak sokağa atıldı bu sabah. Bir zamanlar birbirine tutkuyla dokunduğuna inanmakta zorlanacağımız kadınla erkeğin acımasız tartışmalarının kurbanı oldu. Adamı evden kovan kadın , onun tüm eşyalarını toparlamasıyla yetinmeyip dört koca yıl geçirdikleri yatağı da birkaç komşunun yardımıyla sokağa attı. Yatağı fazla ağır, fikri de saçma bulan komşular apartman kapısından zorla çıkardıkları yatağı kaldırımın ortasına bırakıp gittiler. Sabah on'dan beri orada duruyor. Geçen saatler bu garip görüntünün olağan kabul edilmesine sebep oldu neredeyse. Insanlar kafasını çevirip bakmadan gelip geçti

Son aylarda alışık olduğumun dışında bir hayat yaşadığım için çok fotoğraf çekmeye , benim için yeni olan her şeyi herkesle paylaşmaya başladım.  Yeni ve alışılmışın dışındakiler kategorisine biri daha eklendi bugün. İlk defa yabancı bir ülkede staj görüşmesine katıldım. Uzun uzun anlatacak değilim de can alıcı noktaları söyleyip küçük bir kıyaslama yapmadan edemeyeceğim. İlk defa bir görüşmede  bu kadar rahattım çünkü karşımdaki kadın yaptığım işlerin ve stajların hepsi Türkiye'de olduğu için ,sorgulayabilecek durumda değildi. İstediğim her şeyi anlatabilirim diye düşünüyordum neredeyse. Ama olaylar öyle bir gelişti ki,  bir an bana hiç konuşma sırası gelmeyecek zannettim. İleride patronum olacak Dominique yarım saat boyunca işin her boyutunu anlattı. Başlarda hem kafa sallayıp hem dinliyordum ki 10 dakika geçince  dinlemeden de kafamı sallayabileceğimi fark ettim. Nasıl olsa bana soru sormuyor, belki yakın bir gelecekte de sormayacak diye düşünmeye başladım. Yuvarlak bembeyaz