kendikendinekonuşma

                 Gün içinde yedi yüz otuz altı mail aldığını biliyorum. Bunu çorba ile tatlı arasında öyle çok söyledin ki sana mail atan ve yazdıklarını asla anlamayan aptallardan hepimiz nefret etmeye başladık.   Ne yazık ki mektup yazmayı dokuz yaşında, ‘’can you fill me’’   olayından sonra kırık bir kalple bıraktım. Mektup arkadaşıyla İngilizce öğrenmeye çalışmak kötü fikirdi, Avrupa’ya açılabilecekken, bir ay boyunca bulutları aşıp gelemeyen, ‘’demek istediğini anlamadım’’ cevabı neden sonra yıldırım gibi mutfak masamıza, elektrik faturasının yanına düştü. Mektup çağının sonunu işte bu gibi olaylar hızlandırdı. Başlığa duyduğun nefret yüzünden, dik bakışlarının yok edici gücüyle ekranın parçalandığını hayal etme, günü kurtarsın diye sana verecekleri bir bilgisayar, elbet bilgi işlem ofisinin kuytu köşesinde saklanıyordur. Senden en kısa sürede ‘’mailiniz spam’e düşmüş’’le başlayan bir cevap bekliyorum.       Burada tek katlı ahşap evde, odamı Yunan bir kızla paylaşıyorum