kendikendinekonuşma

İkinci El eşya fuarı afişi Kasım ayında bir pazar günü önünden geçerken farkına vardım bu fuarın. Çok bilinen ve sık sık tekrarlanan bir gelenekmiş 'brocante'. Hatta televizyon dizisi de varmış genelde yaşlıların kaçırmadan izlediği. Bir şekilde toplanan eşyalar hikayelerini bilen kişiler tarafından görücüye çıkarılıyor. Kullanılmış oldukları için fiyatları ucuz değerleri yüksek olsa da.. Oldum olası kullanılmış eşyalara merakım var. Yeni olan her şeyden daha çok seviyorum zamanında birine ait olmuş olanları. Odanın bir köşesinde sessizce birinin hikayesine tanıklık etmişler. Kime ait olduğunun önemi yok. Her hayat koskoca , ayrıntıları yazılamayacak bir hikaye. O hikayeleri hiçbir zaman detaylarıyla öğrenemiyoruz. Bize anlatılan kısmını biliyoruz yanlızca. Eşyalar konu komşudan saklanması gereken detaylara hakimler. Bu kısmı hepsini bilge görmeme sebep oluyor. Gördüğüm şapkaların, çantaların, gramofonun, kül tablasının geçmişini düşünmeden edemiyorum. Kimin hediyesiydi

  Rennes'den Nantes'a taşınmama bir aydan az zaman kaldı. Birbirine çok yakın iki şehir olmasına rağmen Rennes'e çok uzun bir süre dönemeyeceğim sanırım. Unutmadan fotoğraflarını koyayım dedim. Yukarısı Place Hoche; hava güzel olduğunda her gün, değilse haftasonları kitapçılar tezgah kuruyor.   Saint Anne; şehrin kalbi. Barlar , restaurantlar, krepçiler , içmeye gidilecek yollar hep buradan geçiyor. Tam ortasında metro durağı var. Daha ilk günden fark ettiğim kural ;Saint Anne'a bir şekilde ulaş her yere gidersin.   Place de Lices. Perşembe geceleri Erasmusluların buluştukları alan, etrafında barlar, gece klupleri var. Cumartesi sabahı da ünü dört bir yana yayılmış büyük bir pazar kuruluyor. Bizde her hafta bir yerde pazar var abartmasınlar dedim gitmedim. Belki de çok şey kaçırıyorumdur. Hiç bilinmedik sebze meyveler falan varsa   Yine  Place de Lice. Soldaki alan Erasmus gecelerini başlatan buluşma noktası.   Rennes'de  pazar akşamları 'Kebab

                                                            Sonunda 'Lulu Femme Nue'yü izleyebildim. Beklediğimden çok daha komik ve sıcak bir film çıktı.  Film hakkında önemli bir detayı daha önce söylemeyi unutmuşum. Film   Étienne   Davodeau'nun aynı adlı çizgi romanından uyarlama. Bugün içimi umutla dolduran ve güldüren filmden sonra sanırım 2 kitaplık çizgi romanını da alacağım. Filmden sonra çizgi romanı başucu kitabı yapmış Mathilde'e arasındaki farkları sordum. Her zaman kitapta olan filmde olmayan bir şeyler vardır ya, bu sefer aradaki fark büyük. Filmde 3 çocuklu utangaç Lulu kötü geçen iş görüşmesi sonrasında kocasını ve çocuklarını bir süreliğine unutmaya çalışarak , deniz kenarındaki güzel bir kasabada biraz nefes almaya, sıkıntılarından kurtulmaya çalışıyor. Naif , sakin, utangaç ama keşfetmeyi seven bir kadın. Filmin ilerleyen sahnelerinde kabuğundan çıkıp yeni bir aşk yaşayan, plajlarda uyuyan, hırsızlık yapmayı 'deneyen', otostopu

 Seyahat konusunda beni en çok rahatsız eden , eğer bilen biriyle ya da çok heveslilerle berabersem tüm akışı onlara bırakıp her şeyi uzaktan izlemem. İster istemez kendimi bilen ellere teslim ediyorum. Sonra döndüğümde haritada nereye gittiğimi gösteremeyecek durumda buluyorum kendimi:  ''İşte deniz kenarında, plajlı falan bir yerdeydik, küçük bi' köyden hemen sonraydı hatta''. Resmen utanç kaynağı. O yüzden bu defa Mathilde'in çocukluğunu ve lise hayatını geçirdiği kasabaya gideceğimizi bildiğimden neredeyiz, hangi güzergahtan nereye gideceğiz diye bir sürü soru sordum. O da evini merak eden birilerinin varlığına sevinerek gazete üzerindeki küçük bölge haritasında  güzergahımızı  çizerek gösterdi .Küçük çocuk heyecanıyla dinleyip hepsini aklımda tutmaya çalıştım. Mathilde diyor ki: Biz şimdi 35teyiz (Rennes) 85 deniz kenarına doğru gideceğiz. Yani Bretagne bölgesinden Pays de la Loire'a geçiyoruz.  Bir hafta sonra 'gezelim görelim' eki

  Tam haritada sizin için işaretlediğim yerlerdeyiz Dinard( St-Malo'nun hemen altı havaalanı işareti olan yer) Bahsedeceğim bölge turistlerin çok rağbet ettiği, insanların bir imkanını bulsak da bu yaz gitsek diye önceden planlar yaptığı bir yer değil. Fransa'nın kuzey batısı, Manş denizi kıyılarını aklımıza getirmesi gereken bölge: Breton rejyonu. Rennes de bölgenin en büyük ve bilindik şehri. Rennes' e gelmeden önce bu kadar kuzeyde harika plajlar olabileceği aklıma gelmezdi. Gerçi buradaki ilk aylarımda da ST -Malo'ya yüzmeye gidelim dediklerinde eylül sonuydu, bana göre deniz-plaj mevsimi çoktan kapanmıştı. Hele ki bölgenin en kuzeyinde insanların hala güneşlenmeye falan gittiğine ihtimal vermiyordum. (Onlar da pek güneşlenmiyorlarmış zaten maksat deniz havası olsun). Aralık-ocak aylarında benim gibi bölgeyi hiç bilmeyen birkaç kişi , orada doğmuş büyümüşlerin tavsiyesiyle plajları keşfetmeye karar verdik. Bir şehirde yeniysen etrafı dağ taş olsa bile