kendikendinekonuşma

    Cannes 2014 seremonisinden birkaç saat önce..     Az önce muhtemelen bu zamana kadar izlediğim en iyi Dardenne kardeşler filminden çıktım. Bu akşam 2014 Cannes Film Festivali kapanış seremonisi var. Törenden önce bu filmi mutlaka izlemek istemiştim. Dardenne filmi olduğundan hayal kırıklığına uğrama ihtimalim yoktu zaten. Bu zamana kadar hiç hayal kırıklığına uğratmadıkları gibi, en sevdiğin yönetmen sorusunun cevabı ve 2011 den sonra ''le gamin au vélo'' yla  en sevdiğim filmin de yönetmeni olmuş oldular.     Filmden çıkar çıkmaz sokaklarda yürüdüm biraz. Yusuf Atılgan'ın ''Aylak Adam'' da anlattığı 'sinemadan çıkan insan' kafasını yaşıyordum, her film kolay kolay yaşatmıyor. Ağladığım, gülümsediğim, duygudan duyguya sürüklendiğim filmin sonunda beni istila eden cümleleri akıtıp rahatlamak ihtiyaç haline geldi. Sakin bir yer bulur bulmaz kafamı toparladım.    Önce filmi neden bu derece beğendiğimi anlatayım. Sonra Dardenne sinemas

Bu dünyada çok güzel şarkılar dinledim, en güzel kelimelerle insanın, aşkın, varoluşun, korkunun, kıskançlığın anlatılışını duydum. Güzel kitaplardan güzel cümlelerdi. Günlerce içimde yaşadılar. O zevkin karşılığı olmadığını keşfettikten sonra ihtiyacım olduğu anlarda o cümlelere koşacağımı bildim hep. Sevmeyi beceremediğim günlerde iyi bir filme sığınır, hissedemediklerimi onlardan rol çalarak tamamlamaya çalışırdım. Filmler beni tedavi etti.  Özellikle inatla aşkının peşinden koşan kadınlar. Benim hiç olmadığım ve olamayacaklarım. İzlerken kızdım uğruna her şeyi bırakmaya değmeyecek insanların peşinden gittiler diye. Şu deger mi değmez mi terazisi yok mu, beni rahat bırakmaz. Ama o kadınların  hesabı kitabı yoktu. O insanın değil duygunun peşinden gittiler; tutkunun ve hırsın aşkla harmanlandığı duygu.. İnsan kendine hep en doğru görünür ya, en az hatalı, en mantıklı ve en mağdur. Tüm gidişler onun   mağlubiyetine, yolunda gitmeyen her şey en çok onun hayatının alt üst olmasına s