Dreamers

Bu hafta izlemekten bıkmadığım video. Kafamda hayatın nasıl bir süreç, yer, varoluş olduğuna dair değişik simgeler vardı yıllardır. Bunların eğlenceli olduğu da oluyordu. Bazen çok ağır, bazen tüy kadar hafif buluyordum. Uzun uzun bu videoyu izledim bu hafta ilk kez. Girip çıkılan kapılara, bitenlere başlayanlara, ailelere, hastaneye, üst katlara, duvardaki fotoğraf çerçevelerine baktım. Bir odada yaşanırken diğerinin duvarında çerçevelenip anıya dönüyor hayat. Bunu hepimiz biliyoruz. Fotoğraf çektiğimiz, güzel görünmeye çalıştığımız, ışığı biraz daha açıp yüzümüzü aydınlattığımız her anda. Bir yandan da bilmiyoruz. Hatta belki bu kadar bilmediğimiz başka bir şey daha yoktur.
Odalarda, şehirlerde, yılların arasında dönüp dolaştım. Mutluluk, macera, başarı, sevgi aradım. Sonunda hayatın nasıl bir yer olduğuna dair en açıklayıcı tavrı bu videoda buldum. Arama uğraşı arayışın nihayetinden daha gerçek. O yüzden bu telaş, bu acele hepimizdeki. Yanlış kapıya girme ve yanlış kapıdan çıkma telaşı. Sonunda kapılar bitecek. Artık aramaya da beklemeye de gerek kalmayacak. Sessiz, biraz yorgun ama huzurlu, başladığımız şekilde kıvrılacağız bir köşeye.