Yapilanlar -aslinda yapilabilecekler

Stajimin ikinci haftasi basladi. Buraya geldigim ilk hafta projeleri icin maddi destek almak isteyen sanatcilarin akinina ugradik. Kimi Afrika’da kimi Avrupa’da turneye sergiye vs. gidiyor diye onlara odenek ayirip ayiramayacagimizi konusuyoruz. Konu daha sonra Nantes’taki kulturel aktivitelere geliyor, eskiden yapilanlar ve yapilmasi planlananlar…

Ilk hafta ozgurlugunu kaybetmis, kanatlari kirilmis kus gibi geldim buraya. 9 bucuktan 6 ya kadar burada oturmak, ne yapacagini bilememek ve en kotusu yaratici insanlarin guzel projeleriyle Rusya’ya , Avrupa’nin dort bir kosesine gitme hayalleri canimi sikmaya basladi.

Burada oturup isi ogrenmek istemiyorum, yaratanlardan, gorduklerinden yepyeni seyler uretenlerden olmak istiyorum . O yuzden tekrar yazmaya basladim. Yazmaya dair inancimi yitireli cok olmustu. Baska islerin pesinden gidersem mutlu olabilecegimi zannediyordum. Simdi kendimi hapsolmus hissediyorum her ne kadar calisma saatlerim pek coguna gore kabul edilebilir hatta harika olsa da..

 Hayat bu masanin basinda oturmak degil. Ama madem bir kere oturdum ve burada daha gecirecek zamanim var gelen gidenden bahsetme hakki goruyorum kendimde. Mesela su ressam- fotografci kadin. Rusya’ya gidiyor. Sanatcilarin bir araya geldigi bir muddet hep beraber yasayarak uretmeye calisacaklari bir rezidansta kalacak bir ay. Cok heyecanliydi , her seyin parasi odenecek ve o cok sevdigi buzlarla kaplanmis fotograflarindan cekip videolar yapabilecek.

10 yil bir sirkette calistim dedi. Cok fazla sorumlulugum vardi onlarla gecip gitti zaman. Sonra fark ettim, tekrar uretmek kendimle ilgili bir seyler ortaya koymak istedim, bilirsin bir bakis, gordugun ve mutlaka anlatmak istedigin seyler. Goruyor ama artik anlatamiyordum. Hep baska isler var yapacak sirkette, sorumluluklarim var. Sonra karar verdim. Belki de yanlis soyledim karari veren ben degildim. Icimde bir seyler patladi anlarsin ya, ortaya cikmak isteyen bir enerji var mesailerle bastirdigim. Istifa ettim. Tedirgindim basta. Parasiz kalmaktan ; kosa kosa 10 yil boyunca deneyim kazandigim ise donmek istmekten korkuyordum.

 Az kazaniyorum, geriye donup tek bir adim atmak gelmiyor icimden. Simdi ne 10 yil cope gitmis ne de  cok sey ogrendim diyecegim. Hangisi dogru bilmiyorum. Seneler boyunca gozlemlediklerim icimde buyuduyse harika. Oldu ve bittti demekten yanayim. Her sey gibi, karar verdin, yasadin ve bitti. Artik devam et.. Her sabah bunu soyluyorum kendime, buradan  devam et Agatha

Belki burada Agatha gibi devam et demem gerekiyor kendime. Anlatabilmek icin biriktir