Bir sırt çantasıyla dolanabiliriz dünyanın çevresinde.Dünya, ayrılıklarımıza,hüznümüze ve mutlu olma çabamıza kapısını açabilir.En sevdiğimiz şortumuzu giydiğimiz gün olur o gün, ayaklarımız günlerce yürümeye çoktan hazır.Bize hayat telaşını unutturan,tutup kolumuzdan 19.yya götüren kitabı alırız yanımıza.O kitapta mutlu bir rüya vardır,gerçekte yan yana duramayacak iki sevgilinin tutkulu aşkı,göl kenarındaki romantik sahne..
Kitap bize yolculuğuna devam et der: senin gibi hayatı görmeye çıkmışlar çok geçti bu göl kenarından, bazen bisikletle bazen otobüsün sol camında.Poz verdiler makinelere kocaman gülümsemelerle,hayal kırıklıklarına uğradıkları gecelerde yer yataklarında ağladılar,sabah yumurtayı sevmedikleri halde omlet yediler büyük lokmalarla.Her şeyi çokça yapmayı severlerdi;büyük kahkahalarla güler,susmayacakmış gibi ağlar,tanımadıkları on kişiyle içerlerdi.Tahammülleri yoktu sessizce gizli saklı odalarda ağlamaya,küçük yapmacık gülümsemelere.Acısız sıradan aşklar yaşamayı sevmezlerdi.Ölümden,kederden korkmazdı bu kitabın sayfalarından geçenler.Kısacası yolculuklarının hakkını fazlasıyla verirlerdi.
Sen de yolculuğunun hakkını ver der kitap bize her fırsatta. Sıcaklardan,yorgunluktan şikayet etme. Parayı,zamanı, hayatı bahane etme.Zaman, içinde olanların anlayamayacağı ,sizin değişimlerle ölçtüm sandığınız kavramdır.Oysa yağmur diner,güneş açar,sokak lambaları yanıp söner ama hiçbir şey değişmez senin için.Zaman geçmiş sayılmaz. Zaman üç yıl önce aldığın bir mektupta, yitirdiğin tek bir hayalden sonra durmuştur.
21.yyda zamanı dert etmeden,üç beş parça kıyafetle doldurduğumuz sırt çantasıyla dünyayı görmeye gidebilirz.En sevdiğimiz sapkayı giyeriz o gün. Çokça güler, çokça içeriz sevdiklerimizle. Acıtan aşklar yaşarız göl kenarında, içimize gömmeyiz korkularımızı,yalandan sevmeyiz.Yer yataklarında açarız gözümüzü yeşil-turuncu güne.Kısacası yaşamın hakkını veririz.
Kitap bize yolculuğuna devam et der: senin gibi hayatı görmeye çıkmışlar çok geçti bu göl kenarından, bazen bisikletle bazen otobüsün sol camında.Poz verdiler makinelere kocaman gülümsemelerle,hayal kırıklıklarına uğradıkları gecelerde yer yataklarında ağladılar,sabah yumurtayı sevmedikleri halde omlet yediler büyük lokmalarla.Her şeyi çokça yapmayı severlerdi;büyük kahkahalarla güler,susmayacakmış gibi ağlar,tanımadıkları on kişiyle içerlerdi.Tahammülleri yoktu sessizce gizli saklı odalarda ağlamaya,küçük yapmacık gülümsemelere.Acısız sıradan aşklar yaşamayı sevmezlerdi.Ölümden,kederden korkmazdı bu kitabın sayfalarından geçenler.Kısacası yolculuklarının hakkını fazlasıyla verirlerdi.
Sen de yolculuğunun hakkını ver der kitap bize her fırsatta. Sıcaklardan,yorgunluktan şikayet etme. Parayı,zamanı, hayatı bahane etme.Zaman, içinde olanların anlayamayacağı ,sizin değişimlerle ölçtüm sandığınız kavramdır.Oysa yağmur diner,güneş açar,sokak lambaları yanıp söner ama hiçbir şey değişmez senin için.Zaman geçmiş sayılmaz. Zaman üç yıl önce aldığın bir mektupta, yitirdiğin tek bir hayalden sonra durmuştur.
21.yyda zamanı dert etmeden,üç beş parça kıyafetle doldurduğumuz sırt çantasıyla dünyayı görmeye gidebilirz.En sevdiğimiz sapkayı giyeriz o gün. Çokça güler, çokça içeriz sevdiklerimizle. Acıtan aşklar yaşarız göl kenarında, içimize gömmeyiz korkularımızı,yalandan sevmeyiz.Yer yataklarında açarız gözümüzü yeşil-turuncu güne.Kısacası yaşamın hakkını veririz.
Yorumlar
Yorum Gönder