ne olcaksın sen şimdi?
Sorunun kendisi bile öyle zor ki 'ne olucam ki ben acaba' diye derin düşüncelere gömülmene sebep oluyor.
Size de sordular bu soruyu. Küçükken soru kalıbı iyimserdi: '' hanım kızımız ne olmak istiyormuş büyüyünce''
Daha o zamandan bilirdik cevabın şöyle oturaklı, herkesin takdir edeceği bir şey olması gerektiğini.
6 yaşında sorduklarında ''öğretmen'' derdim. Herkes mest olurdu. ''Ne öğretmeni peki'' , ''edebiyat öğretmeni çünkü babam da öyle''. ''afferim babasının kızı tabii''
Zaten çok fazla bi meslek bildiğim de yoktu ki, astronot diyemezsin çok cool bir cevaptır ama genelde amerikan filmlerindeki 6 yaş civarı erkek çocukların hayalidir.Gerçek olmayacağını o zamanın aklıyla bile bilirsin. ''Astronot olucam'' diyenlerin arkasından dalga geçersin hatta.
Kız çocuklarının cevabı hemşire, hostes, bazen doktor, genelde öğretmendir. ( resim, müzik, edebiyat ağırlıklı) Biri de çıkıp ''piyano öğretmeni olucam'', ''yüzme antrenörü olucam'', ''şarkıcı olucam'' demez mesela. En azından benim çevremde yoktu. Hayatımızda ortaokulda uzaktan gördüğümüz org dışında piyanoya benzer bir şeyle temasımız mı olmuş ki piyano öğretmeni olmak isteyelim. Kaçınız yüzmeyi yüzme kursunda öğrendi, dürüst olun bak..Ya da kaçınız hafta sonu yaz kış demeden mahalledeki havuza gidiyor. Gitmiyorsunuz çünkü mahallede havuz yok, bazen koskoca şehirde ya bir tane var ya da o bile yok.
Küçükken ''ne olucaksın büyüyünce'' sorularına çevremizde millet ne olmuşsa, ne olmak gördüğümüz kadarıyla hayır getiriyorsa, olumlu karşılanıyorsa öyle cevap verdik. Bir kere dansöz olmak istediğini cesaretle dile getiren, kızdıklarında ciyak ciyak ağlayan bi arkadaşım vardı, evde dans ettiğinde annesinin cinleri tepesine biniyordu, gerçekten dansöz olur diye korktuğundan mıdır nedir..Şimdi dansöz olmadı bak, annesinin içi rahat etmiştir heralde.
Yaş oldu 24. Okul birkaç ay sonra bitiyor. Haliyle ''ne olcaksın ki okul bitince'' sorusu sıklaştı akraba ziyaretlerinde. Ben hala usulü öğrenemediğim için uzun uzun planlarımı anlatmaya başlıyorum. Lafım bitttiğinde genelde meraklı bakışlardan hala kurtulamamış oluyorum.Bana gayet açık gelen açıklamalar onlara bir şey ifade etmiyor.
Akıllan bak kızım, diyeceksin ki ''şu maaşı alıcam, devlette ya da şirkette şöyle bir görevim olacak'' Bitti. Bak nasıl mutlu oluyorlar. Ne iş yaptığını anlamasalar da olur. En iyisi tabi 'atanabilen' öğretmen olmaktı.
Bir de öğretmen koca bulur ailenin göz bebeği olurdum. Şimdi benim için 'bu kız yurt dışına gider bak bi daha da gelmez bizden söylemesi' diyorlar. 6 yaşında olsam bile bu cümledeki tasvip etmeme tonunu anlardım herhalde.
Neyse en azından dansöz olmadım
Yorumlar
Yorum Gönder